چگونه مافیا رجل سیاسی را از کار می‌اندازد؟

در اذهان عمومی اکثریت جوامع بشری پدیده «مافیا» و ماهیت آن منفور و نکوهیده است؛ به‌جز در کشورهایی که در عمل به مبانی مدیریت اقتصادی و اجتماعی اعتقادی ندارند، این موضوع امری قابل‌اغماض و تا حدی مقبول سیاستمداران و نظام اداری است؛ کسانی که از این بازار سودی دوسویه دارند. در نظام‌های مافیاپرور و مافیاسالار، تنها گزینه روی میز، چرخه ثابت سودآوری از بازار است و به‌هیچ‌وجه، نگاه اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مبتنی بر مفاسد این شیوه مطرح نیست. حال‌آنکه ممکن است معیشت مردم در بدترین وضعیت ممکن باشد؛ لازم به تأکید نیست که فقر مادی ریشه آسیب‌های اجتماعی بسیاری از جمله فروپاشی خانواده، کودکان کار، بزهکاری‌ها، انواع مفاسد و همچنین شیوع جرائم گسترده ناشی از مشکلات اقتصادی است و این موضوعات از بی‌اهمیت‌ترین و بی‌اعتبارترین مواردی است که ممکن است به ذهن افراد رده‌بالای شبکه‌های مافیایی خطور کند.
تحقیقات نشان داده که در کشورهای آمریکا، کره شمالی، روسیه، سوئیس و هلند، مبارزه با مافیا در زمینه‌های مختلف وجود دارد و در کشوری مثل سوئیس که تقریباً مافیا به صفر رسیده است؛
در ایران که حدود چهار دهه هست که در راستای شعارهای انقلاب و منویات بنیان‌گذار نظام جمهوری اسلامی با اسم رمز مبارزه با استکبار جهانی، شعارها و راهکارهای مختلفی در دستور کار است، اما از پس چهار دهه، هنوز این پرسش مطرح است که آیا در زمینه مبارزه با فساد داخلی، استکبار داخلی و مافیاهای داخلی هم اقدامی جدی صورت گرفته یا خیر؟
جالب است که روسای جمهوری که تا کنون قدرت را به دست گرفته‌اند یا حتی قوای سه‌گانه یکی از مهم‌ترین شعارهای خود را مبارزه با مفاسد اعلام کرده‌اند، اما وضعیت کنونی نشان می‌دهد که دستاورد چشمگیری مبتنی بر اصلاح چرخه‌های مافیایی و برخورد قاطع و ریشه‌ای با این مقوله را نداشته‌اند. در این میان سؤالاتی مطرح می‌شود: چه رابطه میان نهادهای دولتی و مافیا برقرار است؟ منافع این نهادها در طول ادامه روند کاری این مافیاهاست یا هم‌عرض با آن؟ و ده‌ها سؤال دیگر در این رابطه.
در جریانات اخیر، فعالان اقتصادی، اجتماعی و مدنی واقف و ناظر بودند که احتکار (که یکی از اهرم‌های گروه‌های مافیایی است) چگونه بر معیشت جامعه اثرگذار بود و اقلام غذایی اساسی مردم را از سفره‌ها به انبارهای مخفی منتقل کرد؛ چراکه بخش قابل‌توجهی از تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان موادغذایی، منافع خود و به‌اصطلاح سود را بر تأمین نیازهای جامعه‌ای که خود زیر فشار مضاعفی است ترجیح دادند.
اساساً فلسفه مافیا از نگاهی دیگر به‌زانو درآوردن رجل سیاسی هر کشوری است؛ هرچند ممکن است پدیدآورنده این پدیده مافیا همین رجل سیاسی باشند؛ مثلاً اعطای امتیاز واردات یک داروی خاص، یک کالای پزشکی، یک کالای ضروری به برخی از افراد متنفذ در نظام سیاسی؛ روندی که می‌تواند یک رجل سیاسی مفید و مؤثر به حال مردم را به زالویی برای مکیدن خون آن‌ها تبدیل کرده و البته نظام سیاسی را با تهدید مواجه کند.