دریچه

با اعلام در کمیک‌کان
«باب اسفنجی» ۲۵ ساله شد
همدلی| مارک همیل به «فیلم باب اسفنجی: جستجوی شلوار مکعبی» می‌پیوندد.به نقل از ورایتی، نیکلودئون در جشن گرفتن بیست و پنج ساله شدن «باب اسفنجی شلوار مکعبی» در کمیک کان امسال در سن دیگو، خبرهای جدیدی داد.در این رویداد مارک همیل با حضوری غافلگیرکننده فاش کرد که در چهارمین فیلم باب اسفنجی با عنوان «فیلم باب اسفنجی: جستجوی شلوار مکعبی» که سال ۲۰۲۵ راهی سینماها می‌شود، صداپیشگی هلندی پرنده را ایفا می‌کند. وی از این نقش به عنوان نقشی متفکرانه‌تر و از نظر فکری چالش برانگیزتر یاد کرد.در این داستان باب اسفنجی پس از پشت سر گذاشتن وظیفه به ظاهر غیرممکن آقای کراب برای دستیابی به یک اسپاتول هیدرودینامیکی به شغل رویایی خود می‌رسد.در این رویداد صداپیشگان این انیمیشن محبوب شامل تام کنی (باب اسفنجی)، بیل فاگرباکه (پاتریک)، کارولین لارنس (ساندی)، راجر بامپس (اسکایدوارد)، کلنسی براون (آقای کرابس) و آقای لارنس (پلانکتون) روی صحنه رفتند تا در یک میز زنده شرکت کنند.فاگرباکه که ۲۵ سال بازی در نقش ستاره دریایی کم هوش را انجام داده به تماشاگران گفت: مثل یک مهمانی بزرگ است و من خیلی لذت می‌برم و به کودک ۷ ساله درونم اجازه می‌دهم تا بدود.لارنس هم فاش کرد که نزدیک بود نقش پلانکتون را از دست بدهد و برای جایگاهش جنگید، زیرا قصد این بود که یک سلبریتی آن شخصیت را ایفا کند.«باب اسفنجی شلوار مکعبی» اولین بار در تابستان ۱۹۹۹ توسط نیکلودئون به نمایش درآمد و به سرعت تبدیل به یکی از موفق‌ترین سریال‌های انیمیشن تمام دوران شد. این نمایش که توسط استفان هیلنبرگ ساخته شده درباره اسفنجی خوش شانس و قهرمان است که داخل یک آناناس زیر دریا زندگی می‌کند و سعی دارد در امتحان مدرسه قایق سواری قبول شود و شکست می‌خورد و به عنوان یک آشپز کار می کند و وقت خود را با دوستان رنگارنگش سپری می‌کند.
تاکنون یک سریال در ۱۴ فصل از این انیمیشن پخش شده و پانزدهمین فصل آن هم تمدید شد. ۳ فیلم نیز برمبنای آن ساخته شده است که شامل «فیلم باب اسفنجی شلوار مربعی» در سال ۲۰۰۴، «اسفنج بیرون از آب» در سال ۲۰۱۵ و «اسفنج فراری» در سال ۲۰۲۰ می شود. ۲ سریال اسپین آف هم در همین حال و هوا ساخته شده است. بر اساس این شخصیت ها یک موزیکال هم سال ۲۰۱۷ در برادوی روی صحنه رفت که تحسین منتقدان و ۱۲ نامزدی تونی (از جمله یک برد) کسب کرد.

فرنوش عابدی کارگردان انیمیشن
استقلال از بخش دولتی
مانع مهاجرت نخبگان انیمیشن
همدلی|  فرنوش عابدی کارگردان انیمیشن درباره وضعیت کنونی انیمیشن در کشورمان گفت: بحران اقتصادی در همه جای دنیا و بالطبع در ایران کمی بنیه انیمیشن را تضعیف کرده است. به خصوص در کشورهایی مانند ایران که عملاً بخش خصوصی وجود ندارد به‌غیر از معدود انیمیشن‌های تبلیغاتی یا مثلاً تیتراژ سریال‌ها و … که با حمایت بخش خصوصی ساخته می‌شوند. در این شرایط چه خوشمان بیاید و چه نه دولت و در راس آن مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی با امید به تاسیس بنیاد ملی پویانمایی بزرگترین حامی انیمیشن هنری و تجاری در کشور ما هستند. طبیعتاً در این شرایط قدبلندترها سرشان از آب بیرون است اما ممکن است آن‌ها نیز دوام زیادی نداشته باشند.او افزود: اکنون کسی توان ساخت پروژه‌های بزرگ را بدون کمک دولتی ندارد. معدود آثار کوتاه ارزان قیمتی پیش‌تر ساخته شده است که البته برای تولید همان آثار نیز اکنون باید هزینه‌های گزافی پرداخت کرد. راهکار برون رفت از این مشکل قطعاً نگاه به بیرون از ایران با توجه به نیروی ارزان و متخصص در داخل ایران است. اکنون ساخت پروژه‌های مشترک با سرمایه‌گذاری خارجی با توجه به شرایط سیاسی و اقتصادی کشور خیلی در دسترس نیست. البته معدود افرادی با لینک‌های غیرمستقیم در کشورهای همسایه مانند ترکیه، عمان و روسیه تا اندازه‌ای اتفاقات خوبی را رقم زده‌اند که استثنا است و نه قاعده. ما نیز می‌دانیم که به استثنا خیلی امیدی نمی‌توان بست و جریان‌سازی یعنی شکستن دایره استثنائات.کارگردان انیمیشن «ملکوت» با اشاره به لزوم استقلال انیمیشن کشور از بخش دولتی گفت: استقلال انیمیشن ما از بخش دولتی و درآمدزایی عملاً جلوگیری از مهاجرت نخبگان را در پیش دارد و در ادامه به دست آوردن سهمی از بازارهای جهانی و اعتمادسازی و کاهش ریسک برای شرکت‌های خارجی را برای ما به ارمغان می‌آورد. البته هنوز اعتقاد دارم مانند بسیاری از کشورهای اروپایی و اسکاندیناوی یا حتی روسیه و کانادا حمایت دولتی باید همچنان پابرجا بماند مانند المپیک و ورزش های قهرمانی که از پول مردم هزینه می کنند، حتی اگر بدون بازگشت مالی و فقط برای غرور ملی و فرهنگی و اعتبار جهانی برای آن کشور باشد.در جشنواره‌های مختلفی که در کشورهای خارجی شرکت کرده‌ام رویکرد و نگاه هنرمندان، مدیران و مسئولان مربوطه به فیلمسازان و آثار ایرانی بسیار خوب و قابل احترام بوده است؛ از حق پخش‌های قابل توجه گرفته تا بحث داوری کردن. دادن حق پخش حتی برای یک‌بار نمایش فیلمتان به نوعی عزت و احترام به خودتان و اثر هنری‌تان است که البته در مقیاسی بزرگ حتی درآمد قابل توجهی به همراه خواهد داشت.