روزی که «ورشو» رقیب «ناتو» شد

پیمان ورشو در سال 1955 پس از اینکه آلمان غربی بخشی از ناتو شد، در 15 مه شکل گرفت به طور رسمی به عنوان پیمان دوستی، همکاری و کمک متقابل شناخته می‌شود.
 پیمان ورشو که از کشورهای مرکزی و شرقی اروپا تشکیل شده بود، برای مقابله با تهدید کشورهای عضو ناتو بود. هر کشوری در پیمان ورشو متعهد به دفاع از دیگران علیه هر گونه تهدید نظامی خارجی است. 
در حالی که سازمان اعلام کرد که هر کشوری به حاکمیت و استقلال سیاسی دیگران احترام می‌گذارد، هر کشوری به نحوی تحت کنترل اتحاد جماهیر شوروی بود.
 پیمان در پایان جنگ سرد در سال 1991 حل‌وفصل شد. پس از جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی سعی می‌کرد تا آنجا که بسیاری از اروپای مرکزی و شرقی را کنترل می‌کرد. در دهه 1950، آلمان غربی مجدداً مجبور به عضویت در ناتو شد. کشورهایی که در غرب آلمان قرار داشتند ترس داشتند که دوباره به یک نیروی نظامی تبدیل شود، همان‌طور که چند سال پیش بود.
 این ترس ناشی از چکسلواکی به منظور ایجاد یک پیمان امنیتی با لهستان و آلمان شرقی بود. در نهایت، هفت کشور آلبانی، بلغارستان، چکسلواکی، مجارستان، لهستان، رومانی و شوروی برای تشکیل پیمان ورشو به هم پیوستند. پیمان ورشو 36 سال طول کشید. 
در تمام آن زمان، هیچ گونه درگیری بین سازمان و ناتو وجود نداشت.
 با این وجود، بسیاری از جنگ‌های پروکسی، به ویژه بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده در مکان‌هایی مانند کره و ویتنام وجود داشت. در 20 آگوست 1968، 250،000 نیروی پیمان ورشو در چکسلواکی به عنوان عملیات دانوب شناخته شد. 
طی عملیات، 108 غیرنظامی کشته و 500 نفر دیگر نیز توسط نیروهای مهاجم زخمی شدند. فقط آلبانی و رومانی حاضر به شرکت در این حمله بودند. 
آلمان شرقی نیروهای خود را به چکسلواکی فرستاد اما فقط به این دلیل که مسکو دستور داد نیروهای خود را به ماندن برساند. آلبانی در نهایت به دنبال حمله پیمان ورشو را ترک کرد. 
اقدام نظامی، تلاش اتحاد جماهیر شوروی برای لغو الکساندر دوبچه، رهبر حزب کمونیست چکسلواکی بود که برنامه‌هایش برای اصلاح کشورش با آرزوهای اتحاد شوروی مبارزه نکرد. Dubcek می‌خواست که ملت خود را آزاد کند و برنامه‌هایی برای اصلاحات بسیاری داشته باشد که اکثر او قادر به انجام آن نبود.
 قبل از اینکه Dubcek طی حمله دستگیر شود، او از شهروندان خواست تا در برابر نظامیان مقاومت نکنند زیرا او احساس کرد که ارائه یک دفاع نظامی به معنی کشاندن مردم چک و اسلواکی به یک خونریزی بی‌معنی است.
 این باعث شد که بسیاری از اعتراضات خشونت‌آمیز در سراسر کشور ایجاد شود.
 بین سال‌های 1989 و 1991، احزاب کمونیست در اکثر کشورها در پیمان ورشو از بین رفتند. 
بسیاری از کشورهای عضو پیمان ورشو این سازمان را اساساً در سال 1989 از بین بردند، چرا که هیچکدام از آن‌ها در طول انقلاب خشونت‌آمیز خود به ارتش نظامی کمک نکردند. 
پیمان ورشو به طور رسمی برای چند سال دیگر تا سال 1991 - فقط چند ماه قبل از فروپاشی شوروی سابق - وجود داشت - زمانی که این سازمان رسماً در پراگ تخریب شد.