مهدی فیضیصفت دبیر تحریریه وقتی با مریم کیا گفتوگو میکنی، انگار وارد اتاقی میشوی که دیوارهایش پُر از نقشهای رنگارنگ است؛ نقشی از یک دختر ۱۳ سالهی بیقرار، زن ۶۰ سالهی خسته یا جوان ۲۵ سالهای با نگاهی که هزار قصه در آن پنهان است. با تجربه، جسارت و نافرمانی از مسیرهای از پیش تعریفشده، بازیگر شد؛ صحنههای تئاترِ دانشجویی و مدرسههای بازیگری، بیشتر از هر دانشگاهی، او را ساختند. اصلا شاید خودش را بازی کرده، چون سن در نگاهش جا نمیشود. او بازیگر تبریزیتبارِ قصههایی است که هر بار از نو تعریف میشوند؛ هم در نقشآفرینیهایش و هم...