با گُم شدنِ معنا، ایرج رامین‌فر خود را گم نکرد!

همدلی| شبی برای ایرج رامین‌فر، طراح صحنه و لباس سینمای ایران، با پیام بهرام بیضایی و حضور جمعی از هنرمندان قدیمی و نسل جوان، در تهران برپا شد. خانه هنرمندان ایران میزبان سینماگرانی بود که برای ادای احترام 52 سال کار حرفه‌ای ایرج رامین فر گرد هم آمدهند. در این برنامه که به همت انجمن طراحان فیلم سینمای ایران و با همکاری نشر «گیلگمش» و «چشمه» برگزار شد، بخش‌های از نسخه بازسازی شده فیلم «غریبه و مه» بهرام بیضایی پخش شد. این نسخه با نظارت بهرام بیضایی از سوی بنیاد سینمای اسکورسیزی بازسازی و ترمیم شده است.مجید برزگر، کارگردان سینما، که اجرای برنامه را برعهده داشت، از این برنامه به عنوان تجربه‌های ناب سینمای ایران که از سوی انجمن طراح شده، نام برد و خطاب به ایرج رامین‌فر گفت: «شما یادآور جنسی از سینما هستید که این روزها فراموش شده است». در ادامه پیام بهرام بیضایی، کارگردان مؤلف سینما، خطاب به ایرج رامین‌فر پخش شد. در متن این پیام آمده بود:
«با آرزوی تندرستی برای ایرج رامین‌فر گرامی  
برگزاری بزرگداشت پنجاه سال کار پر ارج او در طرّاحی صحنه‌ی سینما را به خودش و همکاران و شاگردان‌اش و به برگزارکنندگان و گردآمدگان شادباش می گویم!
ایرج رامین‌فر بسیار جوان بود که به این کار درآمد - گرچه پختگی یک کار کُشته را از خود نشان داد! نیرو و نام تازه‌یی بود برای فیلمسازانی که سینما هنوز برایشان معنایی داشت! با گُم شدنِ معنا ایرج رامین‌فر خود را گم نکرد! و هنوز نیرو و نام تازه‌یی بود با ذهنِ خلّاق و نگاه جستجوگر که این پیشه‌ی فرهنگی را جانی تازه و ارتقایی در خُور بخشید!
سینمای ایران نام او را با غریبه و مه شناخت که نخستین همکاری وی در فیلم بلندِ اصطلاحاً سینمایی بود و همراه با پنجاه سالگی زندگی حرفه‌یی او این سوی و آن سوی گهگاه بر پرده است و از آن پس ایرج رامین‌فر نیاز به معرفی ندارد!
در این شادمانی با شما همراهَ‌م؛ به امید فردایی بهتر؛ برای سینمایی که آرزو می کردیم - بهرام بیضایی».
سخنرانی محمود کلاری، فیلمبردار سرشناس سینمای ایران، درباره ایرج رامین‌فر و سخنرانی کوتاه منصوره یزدان‌جو، رئیس هیأت مدیره انجمن طراحان فیلم سینمای ایران و پخش فیلم مصاحبه با ایرج رامین‌فر از جمله بخش‌های این مراسم بود. در بخشی از مراسم ایرج رامین‌فر با تشویق ممتدد حاضران روی صحنه حاضر شد و در سخنانی گفت: «خوشحالم که آمده‌اید و ممنونم از انجمن طراحان صحنه فیلم ایران برای برگزاری این برنامه. همیشه معتقدم انجمن طراحان صحنه یا هر انجمن دیگر جای گفت‌وگو و مطرح کردن ایده‌ها و فکرهاست».
او خطاب به نسل جوان ادامه داد: «خواهشم این است که فکر نکنید ما سینمایی نداشتیم، بنابراین از تجربه‌های نسل گذشته نگذرید. آنها عاشق این حرفه بودند، تجربه کردند و آن را به نسل جدید به ارث رساندند. بهتر است درباره این تجربیات صحبت شود. باید به سمتی برویم که هویت ملی و ایرانی را در آثار سینمایی‌مان فراموش نکنیم».ایرج رامین‌فر با اشاره به ساختمان خانه هنرمندان ایران که قبلا پادگان نظامی بود، یادآور شد: «خوشحالم که پادگان نظامی به مرکز فرهنگی تبدیل شد؛ باعث غرور است و امیدوارم بیشتر ساختمان‌هایی که در تهران در حال نابودی است و جایش ساختمان‌های بلند ساخته می‌شود به مراکز فرهنگی و جایی تبدیل شود که آدم‌ها همدیگر را ملاقات کنند، مثل فیلم «غریبه و مه» که ما همدیگر را پیدا کردیم و فیلم‌های بعدی شکل گرفت».
این هنرمند در بخش پایانی سخنانش گفت: «تنها مسئله‌ای که آزارم می‌دهد، نبود بهرام بیضایی در ایران است. این موضوع را نمی‌توانم نادیده بگیرم، امیدوارم همیشه سلامت باشد. امیدوارم همیشه بنویسد که الان هم مشغول نوشتن است، تنها آرزوی من این است که دوباره او را ببینم».
همچنین امیر پوریا، شهرام جعفری‌نژاد، اصغر رفیعی جم، همایون پایور، ملک جهان خزاعی، مجید میرفخرایی، جعفر پناهی، داریوش فرهنگ، امیرشهاب رضویان و غوغا بیات در مصاحبه‌هایی کوتاه که در قالب فیلم پخش شد، درباره ایرج رامین‌فر صحبت کردند. تعدادی از این هنرمندان در مراسم هم حاضر بودند.
تهمینه میلانی، پژمان بازغی، علیرضا شجاع نوری، مونا زندی حقیقی، محمد مهدی عسگرپور، فریبا کوثری، هوشنگ گلمکانی، شادمهر راستین، رضا کیانیان، محسن امیر یوسفی و علیرضا حسینی از دیگر هنرمندان حاضر بودند. در پایان برنامه با حضور رضا کیانیان، محسن آزرم، محسن شاه‌ابراهیمی و لیلا نقدپری هدایای نشر چشمه و گیلگمش به ایرج رامین‌فر اهدا شد. تندیسی هم از سوی انجمن طراحان فیلم سینمای ایران که شمایل چهره این هنرمند بود، به او تقدیم شد.
محسن شاه ابراهیمی طراح صحنه و لباس گفت: «اگر ما نسل دوم هستیم، ایرج (رامین‌فر) حلقه واسطه ما بین نسل اول و دوم سینمای ایران است».
رضا کیانیان بازیگر نیز گفت: «ایرج رامین‌فر را خیلی دوست دارم، هر وقت با هم همکاری داشتیم، خیلی خوب بوده است، دوسِت دارم ایرج!».