اصلاحات، پیام رسای ملّت‌

 مردم ما درهمیشه تاریخ حماسه ساز بودند. هرفرد و گروه و جناح و دولت و حکومتی که قدر این ملت را بداند و حقوقش را به رسمیت بشناسد ملت نیز ازجان خود برایش مایه می‌گذارد و اگر به هردلیل و هرنیتی ولو پاک و مقدس به این مردم بی‌توجه باشد تاوان آن را نیز پرداخت خواهد کرد. وقتی این ملت باعزم و اراده خود حکومت شاهنشاهی را سرنگون کرد و نظامی مردم سالار بنام جمهوری اسلامی را جایگزین کرد. برای حفظ و حراست ملک و میهن و نظام حاکم برکشور از هیچ کوششی دریغ نکرد و هشت سال باکمترین امکانات مادی و نظامی در مقابل دنیای استکبار مقاومت کرد و یک وجب از خاک خودرا به بیگانه نداد.
بهترین نمود حفظ مردم سالاری انتخاب مسئولان نظام توسط مردم است که رفته رفته به ویژه در چندسال گذشته کم رنگ شده و ازنظر محتوا فاقد انتخابات رقابتی بوده و در اصل شبیه انتخاب دومرحله‌ای شد و گرچه از نظر ظاهری کاملا شبیه انتخابات آزاد بود اما چون مردم نامزد یا نامزدهای خود را در لیست تایید شدگان نمی‌دیدند چندان رقبتی به انتخابات نشان نمی‌دادند و هر بارمیزان مشارکت، کمتراز میزان قبلی می‌شد و جناح حاکم هم چون با این مشارکت‌های حداقلی پیروزی خود را تضمین شده می‌دید، این شیوه نامیمون را تکرار می‌کرد. اما این مشارکت‌های حداقلی باعث بی‌اعتمادی و فاصله بیشتر مردم و مسولین شد و عواقب بسیاربدی برای کشور داشت و مسولین عالی رتبه نظام نیز به مرور زمان این خلا را کاملا حس کرده و متوجه عمق فاجعه گسست دولت- ملت شدند و دراقدامی هوشمندانه و خردمندانه در چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری با تایید چهره شاخص جناح رقیب به یک انتخابات رقابتی تن داد که می‌توان این تصمیم را نوشدارویی قبل از مرگ سهراب نام نهاد و امیدوارم اثرات مفید آن برای حفظ جمهوری اسلامی مفید و شهد شیرینش گوارای ملت باد.
در این وضعیت حساس و خطرناک کنونی این تصمیم مهم و استراتژیک شرط لازم برای بقاء و اقتدار جمهوری اسلامی بود اما شرط کافی نیست. شرط کافی آن است که اولا بسترسازی برای انتخابات کاملا آزاد و رقابتی فارغ از نتایج آن، می‌بایست جزو اولویت‌ها و دغدغه‌های متولیان امر باشد و این تبدیل به یک رویکرد و رویه ی همیشگی باشد نه تاکتیکی و از سر اضطرار، ثانیا” حکمرانی با همه قدرتش می‌بایست  لوازم تبعات و نتایج آن را بپذیرد و به رای و نظر مردم احترام بکذارد و بداند که رئیس جمهور یعنی تبلور اراده ملت و نماد جمهورملت. همه می‌دانند که این دوجریان سیاسی در بعضی از ابعاد رویکردهایی کاملا متفاوت دارند و در مناظره‌ها و مشاهده و رصد لیدرهای تبلیغاتی دو جناح این تفاوت‌ها کاملا هویدا بود.
 جریان سیاسی پیروز با رویکرد متفاوت می‌بایست موضع گیری و سیاست و خط مشی و عملکردش با جناح شکست خورده متفاوت باشد تا نتیجه‌ای متفاوت و بهتر حاصل شود.حال که جبهه اصلاحات با کاندیدایی اصلح و کارآمد و پاکدست و شریف و نجیب و جامع نگر متخصص و متعهد پیروز شد، بهترین کارآمدترین وعقلایی‌ترین کار،این است که جناح رقیب به بازسازی خود بپردازد،ضعف‌های خود را برطرف کند،انتقادهای دلسوزانه و منطقی را به طرق قانونی ابراز و بامردم درمیان بگذارد اما هر نه روز یک بحران ایجاد نکرده و برای دولت برآمده از آراء ملت مانع تراشی نکند. باتوجه به جمیع جهات و مسایل و مشکلات و بحرانهایی که برای کشور پیش آمد واین بحران‌ها همانند قارچ یکی پس از دیگری سربرمی آوردند. این پیروزی یک نعمت الهی و بزرگی بود که نصیب این ملت شد و پس از تلخ کامی‌های مستمر کام ملت این بار شیرین شد و دشمنان این مرزو بوم ناکام شدند.

جناح رقیب با دردست داشتن بخش عمده‌ای ازقدرت و اختیارات قانونی از جمله اکثریت قاطع نمایندگان مجلس که آن هم ماحصل مشارکت حداقلی بود هم می‌تواند موانعی برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های رئیس جمهور نهم باشد و هم می‌تواند با پذیرفتن واقعیت‌ها و درک شرایط حساس کنونی و با تعامل سازنده، موقعیتی استثنایی برای پیشرفت و توسعه ایران اسلامی فراهم سازند.همه باید بدانیم که پیام رسای ملت چه آن زمان که مشارکت حداقلی داشته و باصندوق‌ها قهر کردند و چه امروز که مشارکت نستبا” خوبی داشتند و پیروز شدند اصلاحات است و بس.پس برای اقتدار نظام و پیشرفت کشور با مردم همگام و همراه شویم.