مبارزات معلمان کشور با رژیم پهلوی در سال 57

مبارزات دانشجویان، دانش‌آموزان و معلمان با رژیم پهلوی، برگی دیگر از صفحات تاریخ انقلاب  است. این مبارزات از مهرماه 1357، با جدیت و گستردگی پیگیری شد و در طول پائیز و زمستان آن سال تا بهمن 57، نوید یک پیروزی بزرگ را داد. تظاهرات و اعتصابات سراسری معلمان در استان‌های مختلف کشور همچون مشهد، اصفهان، یزد، کرمان، قزوین، بجنورد، کرمانشاه، سنندج، بابل، تبریز و ... در دریای مبارزات ملت ایران همچون موجی خروشان بود. این تظاهرات نقطه آغازی بر مبارزات پر شور و دامنه‌دار ملت ایران در سال 57 علیه سلطنت پهلوی بود؛ مبارزه‌ای که تا بهمن ماه همان سال تداوم داشت و قشر محصلین همگام با سایر اقشار مردم در رسیدن به هدف خود که همانا استقرار نظام اسلامی و نابودی سلطنت پهلوی بود تلاش می‌کردند.ماه مهر به واسطه بازگشایی دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی و مدارس و حضور دانشگاهیان و فرهنگیان در عرصه اعتراضات تأثیر چشم‌گیری در گسترش انقلاب داشت. با شروع سال تحصیلی 1357 نارضایتی­ های مردمی در قالب اعتراض‌های خیابانی و اعتصاب نمود بیشتری پیدا کرد. معلمان و دانشجویان نیز در کنار سایر اقشار ملت ایران، در صف اعتصابات قرار گرفتند تا بدین ترتیب مبارزات خود با رژیم پهلوی را سامان بدهند. از شهریورماه جریان اعتصاب علیه رژیم پهلوی در کشور شدت و شتاب بیشتری پیدا کرده و از ماه مهر فرهنگیان نیز در کنار دیگر گروه­‌ها و اقشار اجتماعی اعتصاب را به سلاحی برنده برای برنده شدن در مبارزه با رژیم پهلوی تبدیل کردند. در روز هشتم مهر گروهی از معلمان و فرهنگیان کرمانشاه دست به اعتراض زدند و در اداره کل آموزش و پرورش تجمع کردند و ضمن ابراز نارضایتی از وضع موجود خواستار تشکیل سریع کانون آزاد معلمان کرمانشاه شدند. مدارس نیز به حالت تعطیل درآمده و دانش آموزان به خیابان­­‌ها ریختند. فرهنگیان شهرهای کرند و شاه آباد غرب نیز اعتصاب کردند. معلمان شهرهای قصرشیرین نیز در اداره آموزش و پرورش شهرستان اجتماع کرده و دست به اعتصاب زدند. در 11مهرماه معلمان و دانش آموزان کرمانشاه در اعتراض به دستگیری چند معلم و دانش‌­آموز دست به اعتصاب زدند و مدارس تعطیل شد. با تعطیلی مدارس، به جمعیت تظاهرکنندگان در شهر افزوده شد و تظاهرات سراسری با شرکت افراد بیشتری برگزار شد.در قزوین نیز اعتصاب دبیران دبیرستان­‌ها تا تاریخ 57/7/29 ادامه پیدا کرد و مذاکره ایزدی مشاور وزیر با آنان نتیجه­‌ای در بر نداشت. اعتصابیون خواهان لغو حکومت نظامی، آزادی زندانیان سیاسی و عدم دخالت قوای نظامی در فضای آموزشی بودند. آنان اعلام کردند تا زمانی که معلمان و دانش آموزان دستگیر شده آزاد نشوند و توهین­ کنندگان به دبیران و آموزگاران تنبیه نشوند، از تحصن خود دست نخواهند کشید.در مشهد، مبارزات معلمان با شیوه دیگری پیگیری شد. فرهنگیان مشهد بنابر آن­چه از پیش اعلام شده بود از روز دوشنبه 15 آبان 1357 با تجمع در استادیوم ورزشی سعدآباد اعتصاب غذای 48ساعته­‌ای را آغاز کردند و از این طریق اعتراض خود را به رژیم پهلوی نشان دادند. در این میان، حجت‌الاسلام سید عبدالکریم هاشمی‌نژاد با سخنرانی آتشین خود در گوهرشاد مردم را از اعتصاب جامعه فرهنگیان مشهد آگاه و از آنان حمایت کرد. فرهنگیان اصفهان نیز  تصمیم گرفتند اعتصاب خود را آغاز کنند و از بازاریان خواستند تا فرزندان خود را به مدرسه نفرستند و معلمان نیز در صورت حضور در مدارس از تدریس خودداری کنند.فرهنگیان شهرستان بابل نیز در 57 در اداره آموزش و پرورش تحصن کردند و حاضر به رفتن در سر کلاس‌­های درس نشدند. در 27 آذر نیز جامعه معلمان رفتن به کلاس و تدریس را تحریم کرد. در سنندج نیز معلمان شهر در  براساس تصمیم کانون معلمان سنندج به دلیل اعلام همبستگی با مردم سایر شهرها و اعتراض به حکومت نظامی در مدارس دست به اعتصاب زدند.
نکته جالب در مبارزات و اعتصابات معلمان یزدی، حمایت دیگر از اقشار از آنها بود. به عنوان نمونه کارکنان بیمارستان افشار یزد انتشار اعلامیه‌­ای همبستگی و اتحاد خود را با معلمان متحصن در اداره کل آموزش و پرورش یزد اعلام کردند و گفتند که با معلمان برای رسیدن به اهداف عالیه اسلام و برقراری حکومت اسلامی همگام و هم صدا خواهند بود.معلمان کرمان در  در اداره آموزش و پرورش تحصن کرده و نشان دادند که در مبارزه با رژیم پهلوی گام برمی‌دارند. در همین روز و در واکنش به این اقدام معلمان کرمانی، مأموران امنیتی اداره کل آموزش و پرورش را محاصره کرد و از رسیدن آب و غذا به فرهنگیانی که در اداره کل تحصن کرده بودند ممانعت به عمل آورد. با این حال مردم کرمان با تجمع در مساجد اطراف و پخش اذان از بلندگو به سوی اداره كل آموزش و پرورش کرمان حرکت کردند و مأموران نظامی را به عقب نشینی وادار نمودند.