تلاش برای بدنام کردن معترضان صنفی
همدلی| چند سالی است که کشور تحت تأثیر مشکلات مختلف صحنه اعتراضات خیابانی شده و هرچند وقت یکبار مردم یک صنف در مقابل مجلس شورای اسلامی یا در یکی از شهرهای ایران دست به اعتراض میزنند. سال 98 بعد از گران شدن قیمت بنزین شهرهای مختلف صحنه اعتراض مردم شده بود. همچنین بهتازگی به خاطر خشکسالی و سوءمدیریت منابع آبی مردم شهرهای مختلف معترض شدهاند. در کنار این طی ماههای گذشته معلمان سراسر کشور نسبت به وضعیت معیشتی خود تجمعات اعتراضی برگزار کردند؛ اما واکنشها نسبت به این اعتراضها از سوی مسئولان خیلی خوشایند نبوده است. حتی برخی نمایندگان مجلس و مقامات تلاش کردند که این اعتراضها را به گروهکهای خارج از کشور پیوند بزنند. مخالفان تجمعهای اعتراضی تأکید دارند که این اعتراضات باعث تضعیف حاکمیت میشود و در راستای منافع دشمنان است. درحالیکه برخی معتقدند عدم توجه به این اعتراضها بیش از همه در راستای اهداف دشمنان و ضربه زدن به ایران است چراکه معترضان کسانی جز مردم ایران نیستند که خواستههای صنفی خود را مطرح میکنند.
اینکه چرا برخی تلاش میکنند ریشه اعتراضات صنفی را به مسائل دیگر یا به خارج از کشور پیوند بزنند از موضوعات موردبحثی است که درباره آن کارشناسان مختلفی اظهارنظر کردهاند. علی باقری که سابقه مدیریت سیاسی در وزارت کشور دولت خاتمی را دارد دراینباره تحلیلی ارائه کرده است. باقری در گفتوگو با ایلنا، درباره موضوع اعتراضات در ایران گفت: «اعتراضات یک موضوع طبیعی است و چون ناشی از شرایط واقعی است که مردم با آن زیست میکنند، نباید نگاه توطئه آمیز به آن داشته باشیم. البته در همه دنیا و حتی در کشورهای کمتر توسعهیافته این شرایط مستعد است و از اعتراضات اجتماعی بهرهبرداریهای سیاسی صورت میگیرد؛ بنابراین، اعتراضات اجتماعی در نسل جدید بهسرعت رنگ و بوی سیاسی و امنیتی به خودش میگیرد. همه اعم از معترضان و حکمرانان در کشور باید تلاش کرده و به تطبیق نوع نگاه کمک کنند، اینکه ما بهسرعت، به اعتراضات سیاسی، رنگ و بوی سیاسی و امنیتی ندهیم و در همان بطن خود به آن نگاه کرده و تعامل داشته باشیم، معترضان هنجارهای قانونی را رعایت کنند و حاکمان اصل اعتراضات را به رسمیت بشناسند، زمینه شکلگیری آن فراهم شود و از سیاسی و امنیتی کردن آن خودداری شود آنوقت به یک شرایط ایدئال در زمینه برگزاری تجمعات رسیدیم. اما علیرغم اینکه در سالهای گذشته گامهایی را به سمت شرایط ایدئال برداشتیم، اما همچنان برای رسیدن به نتیجه مطلوب فاصله زیادی داریم.»
باقری مدیرکل سیاسی وزارت کشور دولت خاتمی میگوید: «البته من مشکل را از طرف مقابل میدانم؛ یعنی بخشهایی از حاکمیت نسبت به این اعتراضات رویکرد قانونی و مدافعجویانه ندارند یا در این مورد احساس نمیکنند که وظیفهای دارند یا به گردنشان حق شهروندی دارد. حق شهروندی فقط تأمین آبونان مردم نیست. یکی از حقوق مسلم شهروندی که قوانین هم آن را به رسمیت شناخته، حق اعتراض نسبت به هر چیزی است که برای آنها وجود دارد. مشکل این است که برخی نهادهای مسئول از این زاویه هم به این موضوع نگاه نمیکنند و درصدد آن هستند که از شکلگیری اعتراضات جلوگیری کنند. البته اگر ممانعت از دید رفع مشکلات مورد اعتراض باشد کار خوبی است، منتهی این شکل از ممانعت بدون آنکه مشکل حل شود، برای منصرف کردن بهزور معترضان است تا از حقشان عبور کنند. همانطور که گفته شد، معترضان در برخی موارد نه در همه موضوعات، برای اینکه در چارچوب هنجارهای قانونی اعتراض خودشان را انجام دهند، آموزش ندیدند؛ در واقع این آموزش به آنها داده نشده است. اعتراضات زنجیرهای معلمان نمونه موفق تجمعات اعتراضی است و در طرف مقابل برخی مسئولان به دنبال این هستند که تجمعات اعتراضی را بدنام کرده و مشکلاتی برای آنها به وجود بیاورند تا بساط آن را جمع کنند.»