مسعود بختیاری؛ روایت‌گر خوش‌آوای فرهنگ بختیاری

بهمن علاءالدین (متخلص به مسعود بختیاری) خواننده، ترانه‌سرا و آهنگساز مشهور بختیاری روز ‌‌«‎‌بیستم مهرماه سال ۱۳۱۹ در لالی شهرستان‌‌‎‌ مسجدسلیمان‌‌»‎‌ به دنیا آمد. گر چه او تنها روایتگر بخشی از فرهنگ موسیقایی بختیاری زبان‌ها بود، ولی نقشی بیش از یک خنیاگر بومی یافت و توانست در طول 35سال از حیات خود، یک زبان مشترک موسیقایی بین همه بختیاری‌ها ایجاد کند. شاید همسنگ او در سایر فرهنگ‌های بومی ایران نتوان یافت. بهمن علاءالدين خواندن آواز و سرودن ترانه را از همان سال‌‌ها‎‌ی دوران تحصيلات ابتدايی در ‌‌«‎‌لالي‌‌»‎‌ و به صورت غيرحرفه‌ای آغاز کرد و از سال 1350 با ارائه نخستين و جاودانه‌ترين اثر خود‌‌«‎‌دختر لچک ريالي‌‌»‎‌، دوره اول فعاليت حرفه‌ای خود را به طور رسمی با همکاری راديو و تلويزيون اهواز و نفت ملی آبادان و اجراي کنسرت‌‌ها‎‌يي در هفت تپه، کرمان و ماهشهر آغاز کرد و با ورود خود به عرصه موسيقي، موسيقی بختياری را وارد فاز جديدی از تجربه خود کرد. تا پیش از انقلاب با همراهی منصور قنادپور، نوازنده سنتور، آثاری را به دو گویش فارسی و بختیاری با حال‌وهوای موسیقی شهری ارائه داد. علاءالدین پس از تکمیل تحصیلات متوسطه آن زمان به خدمت آموزش و پرورش درآمد و تا سنّ بازنشستگی در کسوتِ معلّمی انجام وظیفه کرد. از سال ۱۳۵۰ در کنار شغل معلّمی، همکاری خود را با رادیو اهواز و منصور قنادپور آغاز کرد. پس از انقلاب، مدتی در سکوت به‌سر برد تا این که با عطا جنگوک آشنا شد. جنگوک، بختیاری نبود ولی زادگاهش لار واقع در جنوب استان فارس از نظر فرهنگی خیلی به بختیاری‌ها نزدیک بود. بدین ترتیب «مال‌کَنون» به عنوان نخستین نوار رسمی وی در سال ۱۳۶۵ وارد بازار موسیقی شد و توفیق باور نکردنی یافت. به عقیده بعضی از کارشناسان موسیقی، آلبوم مال‌کنون، از موفق‌ترین آثار موسیقی محلی در ایران است. دومین و آخرین همکاری بهمن علاءالدین با عطا جنگوک، شش سال بعد منجر به «هِی‌جار» شد. «هی‌جار» نیز محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت ولی به پای «مال‌کنون» نرسید. مسعود بختیاری پس از این دو اثر شاخص خود، سه اثر دیگر به نام‌های «آستارَه»، «بَراَفتَو» و تاراز را به علاقه‌مندان موسیقی بختیاری ارائه داد. بهمن علاءالدین در سال ۱۳۷۹ برای زندگی به شهرستان کرج رفت و پس از طی یک دوره بیماری کلیوی و عمل جراحی در صبحگاه جمعه، دوازدهم آبانماه ۱۳۸۵ پس از ۶۶ سال زندگی به علت نارسایی قلبی در این شهر درگذشت. وقتی خبر درگذشتش منتشر شد، علاقه‌مندان داخل و خارج از کشور، سیلی از پیام و اظهار همدردی به راه انداختند و در خاکسپاری با شکوه او شرکت کردند. پیکر بهمن علاءالدین در جوار برخی از هنرمندان برجسته ایران نظیر غلامحسین بنان، حبیب‌الله بدیعی، مرتضی حنانه، نعمت‌الله آغاسی، دلکش و هوشنگ گلشیری در بقعه امامزاده طاهر کرج به‌خاک سپرده شد.