علی بهزادی؛ از «سیاه و سپید» تا »دانستنی‌ها»

علی بهزادی دکترای حقوق از دانشگاه پاریس گرفته بود و سال ۱۳۳۲ که در اوج نهضت ملی‌شدن‌نفت، به ایران بازگشت، نخستین شماره مجله «سپیدوسیاه» را با عکس روی‌جلدی از دکترمصدق، انتشار داد. او به‌جز حرفه روزنامه‌نگاری، بیش از ۳۰ سال به‌شغل وکالت در دادگستری مشغول بود و ۴۰ سال در دانشگاه‌های علوم ارتباطات، دانشکده حقوق دانشگاه تهران و دانشکده شهربانی تدریس کرد، اما با آنکه سال‌ها در کسوت وکالت دادگستری و استادی دانشگاه بود، اما همیشه خود را یک روزنامه‌نگار معرفی می‌کرد، شغلی که ۵۰ سال تمام به طور حرفه‌ای، به آن اشتغال داشت. پس از مجله سپیدوسیاه، در سال‌های پس از انقلاب هم با وجود همه مشکلات از پای ننشست و به‌نام دخترش فرانه بهزادی، مجله وزین و حرفه‌ای دیگری به نام دانستنی‌ها را به صورت تمام رنگی انتشار داد که سال‌ها با موفقیت زیادی روبه‌رو بود و شمارگان آن به چهارصد هزار نسخه رسید. این مجله در دوران جنگ ایران و عراق، با چاپ تازه‌ترین مطالب درباره تسلیحات و ارتش‌های جهان، اطلاعات گسترده نظامی به مردم و نظامی‌ها می‌داد و یکی از مشتری‌های اصلی این مجله، نظامی‌ها بودند. این مجله به هیچ روی به سیاست نمی‌پرداخت، اما سرانجام تعطیل شد. رمان گزیزگاه درون، چاپ انتشارات علم به‌سال ۱۳۸۰ کار دیگری به‌قلم اوست. از او چندین ترجمه و مقاله نیز برجای مانده است. وی در اواخر عمر، خاطراتش را در سه مجلد به نام «شبه‌خاطرات» منتشر کرد که در هر فصل از این مجموعه، خاطرات خود را از یکی از شخصیت‌های دوران پهلوی دوم بر روی کاغذ ثبت کرده‌ است. او در این کتاب می‌نویسد که، اسماعیل جمشیدی روزی به‌وی مراجعه کرد و از وی خواست که چند صفحه‌ای در مورد مترجم فقید ذبیح‌اله منصوری بنویسد. که خاطرات وی به همراه مطالب دیگر پس از مدتی در کتابی به‌نام «دیدار با ذبیح‌اله منصوری» به بازار عرضه شد. پس از چاپ آن کتاب، علی بهزادی تصمیم به مکتوب کردن تمام خاطراتش از دوران سردبیری مجله سپیدوسیاه گرفت. ابتدا قرار بر چاپ یک‌جلد از خاطرات بود، اما با استقبال خوانندگان، دو جلد دیگر هم منتشر کرد. دکتر علی بهزادی که زاده اول فروردین ۱۳۰۴ در رشت بود روز  ۶ شهریور ۱۳۸۹ درگذشت و در قطعه نام‌آوران به‌خاک سپرده شد.