پزشکیان می‌تواند بی‌صدایان را کشف کند؟

پزشکیان می‌تواند بی‌صدایان را کشف کند؟

مهدی میرزایی ( کارشناس آب و توسعه)

یکی از مهم‌ترین شعارهای دکتر پزشکیان، ریاست جمهور محترم در روزهای تبلیغات انتخاباتی این بوده که صدای بی‌صدایان خواهد بود و به همین دلیل مورد استقبال طبقات حاشیه‌‌‌‌ای و اقشار دیده نشده‌‌‌‌ای قرار گرفت که علیرغم توانمندی‌های بی‌بدیل امکان ظهور در چرخه تصمیم برایشان میسر نمی‌شد.
اما اینکه ایشان چگونه بتواند این شعار را محقق کند، جای پرسش وجود دارد. در شرایطی که نهادهای مردمی (مدنی) به عنوان مهمترین محل ارائه منابع انسانی بُروز آنچنانی ندارند و تحّزب روزانه تقبیح می‌گردد، فقط دست کردن در انبان محافل قدرت و ثروت می‌ماند و بس.
 این موضوع زمانی حالت حساس‌تری پیدا می‌کند که بی‌صدایان در چرخه مدیریت استان‌ها هم نادیده گرفته شوند. اگر قرار بود خدمات دولت‌های پیشین نصیب بی‌صدایان شود و آنان را راضی کند، که تاکنون شده بود و آنها از روی گلایه به دکترپزشکیان رای نمی‌دادند. واضح است که بی‌صدایان از اینکه همواره چرخه تصمیم‌گیری در استان‌ها و ... به صورت سینوسی در انحصار تعداد افراد محدودی که بنیان رشد اولیه آنها هم رانت بوده است، گلایه مند هستند. چراکه بانی وضعیت موجود (که خود دکترپزشکیان از ناراضیان آن هستند) همین مدیران تکراری هستند. مضحک هست که بگوییم این وضعیت نگران کننده محصول سه سال است که خردمندان می‌دانند حداقل سی سال نیاز است تا این وضعیت در بخش ارز، خودرو، محیط زیست، منابع آب، انرژی، مهاجرین، ناهنجاری‌های اجتماعی و ... ظهور پیدا کند و به مسأله تبدیل شود. این مدیران تجربه خود را سرمایه‌گذاری نظام در چند دهه می‌دانند ولی ناگفته آشکار است که این بازده‌ی سرمایه‌گذاری چه بوده است!
 اگر دکتر پزشکیان نتواند روش‌شناسیِ شعار خود را تدوین و اجرایی کند، بسیار زودتر از آنچه فکر می‌کند، با پرسش‌های افکار عمومی و تبعات آن روبرو خواهد شد. بنابراین برای انتخاب و انتصاب مدیران خود باید شاخص‌های و روش‌شناسی دقیق و ابزار پاسخگویی متقن تعیین کند و امکان تأثیرگذاری محافل قدرت و ثروت را غیرممکن سازد؛ چراکه هم مسائل در سطوح استانی و شهرستانی کم نیست و هم افراد توانمند، دارای دانش شناسایی و مهارت حل مسائل مبتلابه، دوستدار توسعه ملی، مسئولیت‌پذیر و پاسخگو، ولی فاقد صدای لازم بسیار وجود دارد.