اقلیتهای دینی در هیات دولت
سیف الرضا شهابی (تحلیلگر سیاسی)در هنگام نوشتن قانون اساسی مشروطیت در سال ۱۲۸۵ شمسی، نمایندگان بر این واقعیت واقف بودند برای افزایش همبستگی و وفاق ملی باید نمایندگان اقلیتهای دینی که دارای پیامبران الهی هستند و مورد احترام مسلمانان می باشند در مجلس شورای ملی نماینده داشته باشند. بر این اساس در تمام بیست و چهار دوره در دوران مشروطیت نمایندگان اقلیتهای دینی در مجلس حضور داشتند و بعضی نظیر ارباب کیخسرو شاهرخ خیلی هم فعال بودند در ورای حضور نمایندگان اقلیت های دینی در قوه مقننه در رژیم گذشته ، همواره جای وابستگان به اقلیتهای دینی در هیات دولت خالی بود با توجه به این که، رژیم گذشته رژیمی سکولار و غیر دینی بود و به مسلمان بودن و غیر مسلمان بودن مقید نبود برای مثال: تعدادی از وابستگان به یک آیین غیر رسمی در دولت حضور داشتند . مع الوصف از پیروان اقلیتهای دینی رسمی در هیات دولت خبری نبود ؛ اگر یکی از وابستگان اقلیت های دینی نظیر مهرداد پهلبد وزیر فرهنگ شد به این خاطر بود که همسرش شمس پهلوی خواهر بزرگتر شاه بود .خوشبختانه بعد از انقلاب همان نگاه زمان مشروطیت ادامه پیدا کرد و سهمی برای نمایندگان اقلیت های دینی در قوه مقننه در نظر گرفته شد . ولی همچون قبل انقلاب در چهل وپنج سال اخیر هیچ شخصی از اقلیتهای دینی به عضویت هیات دولت در نیامده است، در حالیکه در بین اقلیتهای دینی افراد تحصیلکرده و مدیر و علاقهمند به کشور و دلسوز که مخالفت با جمهوری اسلامی ندارند یافت میشوند نظیر همانهایی که مورد تایید شورای نگهبان قرار میگیرند و به طور متوالی نماینده مجلس شورای اسلامی میشوند. آیا اشخاصی که سابقه چند دوره نمایندگی مجلس دارند و در خارج مجلس کار اجرایی کردند شایسته وزارت نیستند؟ از نامزدهای ریاست جمهوری انتظار میرفت وقتی به بسیاری از مسائل و موضوعات پیش پا افتاده اشاره و تاکید میکنند به موضوع ورود پیروان اقلیتهای دینی در هیات دولت توجه میکردند و در برنامههای تبلیغاتی به آن اشاره میکردن . بدون شک، ورود پیروان اقلیتهای دینی به هیات دولت، در بعد داخلی، سبب دلگرامی پیروان اقلیتها میشود نشان میدهد مورد توجه حاکمیت هستند و از سرعت مهاجرت آن ها می کاهد. در بعد خارجی، این موضوع را ثابت می کند که جمهوری اسلامی برای پیروان اقلیتهای دینی احترام و منزلت قائل است و با این که حکومتی دینی بر مبنای اسلام است به پیروان اقلیتهای دینی بی اعتنا نیست .